Hiszpańska wiza „cyfrowego nomada” jest dostępna dla obywateli spoza Unii Europejskiej, którzy pracują zdalnie dla firm spoza Hiszpanii. Wnioskodawcy mogą uzyskać maksymalnie 20 procent swoich dochodów z hiszpańskich firm. Przedstawiamy wszystkie warunki, jakie trzeba spełnić w celu otrzymania wizy.
Dla freelancerów i pracowników zdalnych
Zarówno samozatrudnieni freelancerzy z wieloma klientami, jak i pracownicy zdalni – zatrudnieni przez jedną firmę poza Hiszpanią – są uprawnieni do otrzymania wizy. Wnioskodawcy muszą pochodzić spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego, nie mogą mieszkać nielegalnie w Hiszpanii w momencie składania wniosku i nie mogą mieszkać w tym kraju w ciągu pięciu lat przed złożeniem wniosku.
Chcący otrzymać wizę muszą także udowodnić, że pracowali ze swoimi klientami lub firmą przez ponad trzy miesiące przed złożeniem wniosku, a firma, dla której pracują, musi działać przez co najmniej rok. Muszą być również w stanie wykazać, że mają umowę o pracę lub – jeśli pracują jako freelancerzy – byli regularnie zatrudnieni przez firmę poza Hiszpanią, a ich praca może być wykonywana zdalnie. Wnioskodawcy muszą też udowodnić, że mają kwalifikacje lub doświadczenie w swojej dziedzinie. Zamiast kwalifikacji, takich jak dyplom uniwersytecki lub świadectwo zawodowe, wymagane jest co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe.
Jakie wymagania trzeba spełnić?
Oprócz spełnienia powyższych wymagań zawodowych, każdy, kto chce skorzystać z programu „cyfrowego nomada”, będzie musiał udowodnić, że zarabia wystarczająco dużo, aby być samowystarczalny. Próg dochodu jest ustalony na 200 procent miesięcznego minimalnego wynagrodzenia w kraju i może być udowodniony za pomocą wyciągów bankowych, umów i faktur. Obecnie próg wynosi 2334 euro miesięcznie lub 28 000 euro rocznie, ale prawdopodobnie nieznacznie wzrośnie, ponieważ kraj ponownie ocenia swoje minimalne wynagrodzenie.
Bliscy krewni, czyli dzieci i małżonkowie, mogą dołączyć do posiadacza wizy w kraju – z dowodem posiadania wystarczających środków finansowych. Rodziny składające się z dwóch osób (w tym posiadacz wizy) muszą mieć dodatkowe 75 procent miesięcznego minimalnego wynagrodzenia w kraju (875 EUR miesięcznie). Następnie za każdego członka rodziny dodaje się 25 procent (292 euro). Dowodem wystarczających środków są następujące dane (za 2023 r.):
- posiadacz wizy – 200% minimalnego wynagrodzenia, czyli 1100 € x 200% = 2200 €,
- pierwsza osoba na utrzymaniu (współmałżonek lub partner) – 75% minimalnego wynagrodzenia, czyli 1100 € x 75% = 825 €,
- kolejne osoby pozostające na utrzymaniu (dzieci) – 25% minimalnego wynagrodzenia na osobę, czyli 1100 € x 25% = 275 € na osobę.
Wymagane jest również ubezpieczenie zdrowotne. Może istnieć opcja wpłaty na publiczne ubezpieczenie zdrowotne, choć nie jest jeszcze jasne, jak będzie to funkcjonować. Wnioskodawcy nie mogą być karani w Hiszpanii ani w kraju, w którym mieszkali przez pięć lat przed złożeniem wniosku. Wymagany jest dowód dwuletniej niekaralności wraz z zaprzysiężonym oświadczeniem o niekaralności w ciągu ostatnich pięciu lat.
Na jaki okres obowiązuje wiza?
Wizy „cyfrowych nomadów” w Hiszpanii są pierwotnie ważne przez 12 miesięcy lub na okres zatrudnienia, jeśli jest on krótszy niż 12 miesięcy. Można je odnowić na okres do pięciu lat.
Nie można wyjechać z Hiszpanii na dłużej niż 6 miesięcy w roku, aby móc odnowić wizę na rok następny. Pracownicy zdalni mogą również ubiegać się o kartę pobytu, która daje możliwość podróżowania po całej UE podczas pobytu w Hiszpanii.
Dokumentacja wymagana do uzyskania wizy:
- formularz zgłoszeniowy,
- dowód wniesienia opłaty administracyjnej,
- kopia paszportu, dowód kwalifikacji lub doświadczenia zawodowego,
- zaświadczenie o zatrudnieniu i dochodach,
- dowód, że firma istnieje dłużej niż rok,
- list upoważniający z Twojej firmy do pracy w Hiszpanii,
- dowód wyraźnej niekaralności,
- dowód ubezpieczenia zdrowotnego.
Podatek dla cyfrowych nomadów w Hiszpanii
Każdy, kto przebywa w Hiszpanii dłużej niż 183 dni, jest uważany za rezydenta podatkowego, nawet jeśli pracuje dla zagranicznej firmy. Jednak ulgi podatkowe są dostępne dla „cyfrowych nomadów” pracujących i mieszkających w kraju objętym systemem wizowym. Pracownicy zdalni mogą płacić obniżoną stawkę podatkową w wysokości 15 procent (zamiast zwykłej stawki 24 procent) przez pierwsze cztery lata pobytu – pod warunkiem, że zarabiają poniżej 600 000 euro rocznie.
Opracował Mec. Lukasz Tkaczyk, Temple Cambria
Przeczytaj również nasz wpis na blogu, dotyczący kwestii formalnych związanych z kredytami na nieruchomości w Hiszpanii dla nierezydentów.
Zobacz, dlaczego warto zamieszkać w Marbelli!
